„Dziecko nie jest pustym naczyniem, nie zawdzięcza wszystkiego, co wie nam, którzy go tego nauczyliśmy. Nie, dziecko jest budowniczym człowieka. Każdego człowieka na tym świecie ukształtowało dziecko, którym kiedyś był.”
Maria Montessori

Doktor Maria Montessori była jedną z pierwszych kobiet – lekarzy we Włoszech, a jednocześnie antropologiem, pedagogiem, twórczynią systemu wychowania dzieci zw. metodą Montessori.
Przez ponad 50 lat pracowała z dziećmi różnych ras, narodowości czy o różnym statusie materialnym. Poświęciła się misji odkrywania dziecka, jego potrzeb i możliwości.

Pedagogika Marii Montessori, której założenia stosuje się już od ponad 100 lat kładzie nacisk na swobodny rozwój dzieci oraz na indywidualny plan rozwojowy dla każdego dziecka. Montessori uważała, że głównym zadaniem pedagogiki jest wspieranie spontaniczności i twórczości dzieci, umożliwianie im wszechstronnego rozwoju fizycznego, duchowego, kulturowego i społecznego.

Według twórczyni każdy mały człowiek powinien mieć szansę w wybranym przez siebie czasie, bez presji i ścisłych wytycznych od dorosłych zdobywać wiedzę przez doświadczenie i odkrywanie własnych zainteresowań. Podstawową zasadą musi być wolność ucznia, ponieważ tylko ona wyzwala kreatywność dziecka obecną w naturze. Z wolności powinna zrodzić się dyscyplina. Okres dzieciństwa jest okresem ogromnej kreatywności, jest to etap życia, w którym umysł dziecka chłonie cechy otoczenia i przyswaja je.

Ważną częścią Pedagogiki Montessori są pomoce dydaktyczne zwane Materiałem Montessori. Jego cechy to:

  • prostota, precyzja i estetyka wykonania,
  • uwzględnienie zasady stopniowania trudności,
  • dostosowany do potrzeb rozwojowych dziecka,
  • logiczna spójność ogniw ciągów tematycznych,
  • konstrukcja umożliwiająca samodzielną kontrolę błędów,
  • ograniczenie – dany rodzaj występuje tylko raz, w jednym egzemplarzu.